Weekend in Utrecht

Het was al even geleden dat we nog er eens een weekendje met z'n tweetjes op uit trokken, en dus brachtten we het voorbije weekend door in (en rond) Utrecht.

Ik sleurde Ulrike 's ochtends mee naar de lapjesmarkt, de grote stoffenmarkt die elke zaterdagochtend van 8u tot 13u plaatsvindt in de Breedstraat in Utrecht. De stoffen op zich kunnen er niet tippen aan de leuke stofjes die je online kunt vinden, maar je kunt op de markt wel alles vinden van voering, ritsen, knopen, biais, accessoires en effen stofjes, en dat voor geen geld.

Na een tijdje hadden we wel genoeg stoffen en ritsen gezien dus trokken we naar de Utrechtse boutiekjes en kuierden we langs de grachten.

In de woonwinkel van Emma B. keken we onze ogen uit. De boutiek verkoopt allerlei spulletjes van Ferm Living, Hay en Marimekko. We zouden er wel alles gekocht hebben, maar gelukkig hield de beperkte inhoud van onze portefeuille ons wat tegen. Uiteindelijk beperkten we ons tot twee betaalbare keukenhanddoeken van Ferm Living.

Lunchen deden we bij Eethuis Vers, met een lekker fris slaatje en een broodje humus. Bij Keck en Lisa kocht ik voor minder dan 10 € een fietsmand bedrukt met een delfts-blauw motiefje. Erg schattig en ondertussen ook al uitgetest en handig bevonden.

Afkoelen deden we in deze suite in Hotel Dom.

bron: Hotel Dom



'S avonds werden er ambachtelijke bitterballen gegeten op het terras van Grand Cafe Carre, en lieten we ons verleiden door de "samsam" (kleine porties van de gerechten op de kaart).

Na een warme nacht in het hotel (helaas zonder airco), trokken we op zondag weg uit te stad op zoek naar wat verkoeling in de Loosdrechtse plassen. We huurden er een kano voor een tochtje over de Vuntus.

Op de Vuntusplas kun je een korte kanotocht (of roeiboot-tocht) doen waarbij je 5 km door het veengebied vaart en kan genieten van een mooie afwisseling van moerasplanten en vogels. Maar nog veel leuker is om eventjes te varen en aan te leggen op één van de vele besloten aanlegplaatsen en daar te picknicken en te zwemmen.

Na wat varen vonden we een besloten plekje om aan te meren waar niemand te bespeuren viel. We aten er een "saucijzenbroodje" en wisselden het zwemmen af met het zonnen en lezen. Zwemmen in de Vuntusplas valt bezwaarlijk zwemmen te noemen: het water is zo ondiep dat je er over de hele plas maar tot aan je middel in het water staat. De slijkachtige bodem waardoor je bij elke pas tot aan je enkels wegzakt, zorgt er echter wel voor dat die benen en armen gebruikt worden om te zwemmen in plaats van te stappen door het water.

Het mocht dan wel 36 graden zijn, wij hadden er alvast geen last van!